წერა არასოდეს მეხერხებოდა, არც ვიცი როგორ საიდან დავიწყო? ანდაც სჯობს ყველაფერი თავიდან დავწერო, დიდი იმედი არ მაქვს რომ ვინმე წაიკითხავს, მაგრამ მინდა მაინც დავწერო, იქნებ ოდესმე იპოვონ და ჩემს გზას არ გაყვნენ, მან მათ მაინც იპოვონ გამოსავალი და ჩემსავით მხდალნი არ გამოდგნენ. ისიც მინდა აღვნიშნო, ეხლა ცრემლები მოედინება ჩემს თვალებს და ფურცელს ნამავს, არა აღარ დავხევ და აღარ დავიწყებ თავიდან. დაამჩნდეს ჩემი ცრემელბის ნაკვალევი, და ჩემი ცხოვრების დაღი... დავიწყებ ჩემი დაბადებიდან დღემდე.. დღეს მინდა ჩემ თავთან ვიყო ბოლომდე მართაალი გავაშიშვლო ჩემი სული...
ოჯახში ნანატრი შვილი ვიყავი მშობლების სახელს შეგნებულად არ ვასახელებ, არც მე მსურს მათი ხსენება და არც მათ. ჩემზე რვა წლით უფროსი და მყავდა. მამა მაღალ თანამდებობაზე მუშაობდა ერთ-ერთი საწარმოს დირექტორი იყო, ხოლო დედა დიასახლისი. მას ძალიან უყვარდა ოჯახი და ყოველთვის სტუმართმოყვარეობით გამოირჩეოდა, ჩვენს სახლში ხშირად იყრიდნენ ქალაქის თავკაცები თავს, იმართებოდა ღრეობა, მე ესე მიმაჩნია დღესაც, ვერ ვიტანდი ქეიფს უაზრო ღრეობაში გადაზრდილს, ქართული სუფრა სადაც ათას ფლიდ სადღეგრძელოს ამბობენ და რომელმაც დაკარგა ძველი იერსახე. ჩემს დაბადების დროსაც დიდი სუფრა გაუშლიათ ოჯახში, მე 30 წლის წინ შემოდგომის სუსხიან დღეს დავბადებულვარ, დედას რთული მშობიარობა ქონია, არ ეგონათ თუ გადარჩებოდა, მაგრამ მამამ მაინც აღნიშნა არად ჩააგდო დედაჩემის ცუდად ყოფნა, მას ხომ სანატრელი ბიჭი შეეძინა, გვარის გამგრძელებელი, მომავალი იურისტი ან კიდევ ექიმი ეს იმ დროს სასურველი პროფესია იყო, სახელზე დიიდ ფიქრი არ დაუწყიათ მამას მეგობარს, თავისი გარდაცვლილი შვილის სახელი ზაზა შეითავაზებია, ხათრი გაუწიეს და დამარქვეს ზაზა. მართალი აკრძალული იყო ეკლესიაში სიარული, მამამ გადაწყვიტა, რომ ჩუმად მოვენათლე დედას წინაპრები ძალიან მორწმუნენი ყოფილან, მე არ მახსოვს ჩემი ნათლობა პატარა ვიყავი მალე დაუმთავრებია მღვდელს ცერემონია, შეეშინდა მაინც თანამდებობის პირის შვილის ნათლობა. ჩემ დას დიდი წვლილი მიუძღვის ჩემს გაზრდაში, ფაქტიურად ქალების გარემოცვაში ვიზრდებოდი, მამას იშვიათად ვხედავდი, არასოდეს მახსოვს მისგან სითბო, პატარაც რომ ვიყავი მისი მკაცრი ხასიათის გამო მეშინოდა, არასოდეს მომფერებია, მისი მოსვლის შემდგომ სახლში სხვა აურა ტრიალებდა, ყველა დაძაბული იყო, მხოლოდ დედას შეეძლო აუღელვებლად ყოფნა. პირველი სიტყვა როგორც ბავშვობაშ მეუბნებოდნენ ანა ვთქვი, ჩემი დის სახელი, ნელ-ნელა სხვა სიტყვებიც ვისწავლე, მამას იშვიათად ვამბობდი ჩემი და საუკეთესო მოსწავლე იყო სკოლაში, მე როგორც პატარა ყოველთვის ხელს ვუშლიდი მეცადინეობაში ვთხოვდი ეთამაშა ჩემთან ერთად, მე ის ძალიან მიყვარს დღემდე ვერ ამოვშალე მისი სიყვარული დღემდე გულიდან. როდესაც სამი წლის გავხდი დედას მეუღლისთვის უთხოვია ბაღში ჩემი წაყვანა, რადგნაც ოჯახის უფროსი წინაარმდეგი წავიდა, ჩემი გარდატეხაც დაიწყო, თავიდანვე გამოვირჩეოდი არ მიყვარდა სათამაშოები, თუ ვითამაშებდი ჩემი დის თოჯინებით, ან სამზარეულოს ჭურჭელით, დედა ამას ყურადღებას არ აქცევდა, ზოგჯერ დის მეგობრები ლაქს წამისმევდნენ თურმე ხელის ფრჩხილებზე, მე ხომ უფრო ლამაზი ვიყავი ვიდრე ჩემი და ქერა თვალის ფერი დღემდე ვერ გამირკვევია, ბავშვობიდანვე გამოვავლინე ჩემმი უცნაური ხასიათი მოკლედ. როდესაც სტუმრად გვეწვეოდნენ ოჯახში, ყველა ბავშვს ვერ ვეთამაშებოდი თურმე ამის გამო ხშირად მომხვედრია მამიდან ხელი, მეზობლის გოგოსთან ვთამაშობდი, რამოდენიმე წლის წინ აღმოვაჩინე სურათი სადაც მე და ნატო ერტად ვართ და ორივეს კაბა გვაცვია ორივე შეღებილი ვართ, სასაცილოა ცოტა, არ მინდა ესე უაზროდ ვწერო, მაგრამ მინდა წვრილმანებიც გავიხსენო, თუ რა მოხდა ჩემი განვლილი ცხოვრების გზაზე.
მახსოვს ჩემი შესვლა სკოლაში, პირველ კლასში როდესაც მიმიყვანეს თავიდანვე არ მომეწონა არ მომწონდა ხალხმრავლობა, მასწავლებელმა თავიდანვე გამომარჩია, მიჭირდა სწავლა უფრო სწორად მეზარებოდა, მაგრამ ძალიან კეთილი იყო მიმოზა მასწავლებელი, ხშირად მეხმარებოდა, ოთხი წელი იყო ჩემი დამრიგებელი და ყოველთვის ცდილობდა ჩემს გაგებას, ის გამორჩეული ადამიანი იყო, ჩემს უხასიათობას იტანდა, ხშირად ვერ ვიტანდი გაკვეთილის მოყოლას, არ მყავდა მეგობრები ჯგუფში, ის კი ყოველთვის ხელს მიწყობდა ხშირად მესაუბრებოდა ისე რომ გაკვეთილს ნებით ვყვებოდი, შემდგომ კლასებში უფრო მეტად გოგონებს დავუახლოდი თავიდან ერტად ვთამაშობდით, მაღალ კლასებში კი გოგონებთან ვჭორაობდით განვიხილავდით სხვადასხვა თემებს, ჩემს ბავშვობაში სამწუხაროდ ბევრი ახალგაზრდა ყმაწვილი ქუჩაში იდგა და ბირჟაობდა, ჩემი წამების წუთებიც ამ ბიჭებიდან იწყებოდა, ხშირად როდესაც მაძალებდნენ მუსიკალურ სკოლაში სიარულს, დამცინოდნენ გზად ქალუსას მეძახდნენ, ოჯახს შეურაცხყოფას მაყენებდნენ ქალუსას მეძახდნენ, დედის ნებიერას, ერთ დღეს საღამო იყო და სამი ბიჭი დამხვდა გზაში დედისთვის მოეპარა კაბა და მე მაიძულეს ჩამეცვა უარზე ვიყავი დამიჭირეს მცემეს და ძალით ჩამაცვეს ვტიროდი ისინი კი იცინოდნენ, მგონი მეექვსე კლასში ვიყავი ამ დროს მამას მეგობრის შვილმა ჩამოიარა და მან დამიცვა გამხადა კაბა ის ასაკით ჩემზე უფროსი იყო, სახლში მიმიყვანა დედას რაღაც ჩაჩურჩულა ჩემთვის აღარც უკითხიათ თუ რატომ მქონდა სილურჯე მომბანეს სამი დღე გარეთ არ გავსულვარ, ზურა ამ სამი დღის განმავლობაშ არ მომშორებია ყოველდღე მოდიოდა, ჩემს ოჯახში უხაროდათ, რომ ბიჭი მეგობარი გავიჩინე. უკვე საბჭოთა კავშირი დაიშალა და გაჭირვებოს წლებიც დაიწყო, მამაჩემი და ბევრი მისი მეგობარი თანამდებობიდან მოხსნეს პირველ ხანებში გაუჭირდა, მისი რთული ხასიათი უფრო დამძიმდა, დედა პროფესიით უცხო ენების პედაგოგი იყო, რადგანაც მოზრდილები ვიყავით და სახლში რეპეტიტორობა დაიწყო, ზურამაც გადაწყვიტა, რომ დედასთან ევლო და გამეტკიცებინა უცხო ენის ცოდნა, პრინციპში არც სჭირდებოდა მან კარგად იცოდა ენები, მან ჩემთან დასაახლოებლად გააკეთა ყოველივე. სამი დღის შემდგომ შემომთავაზა რომ სათევზაოდ წავყოლოდი შაბათ-კვირას სოფელში, ჩემებს არ გაუწევია წინააღმდეგობა. შაბათი დილაც გათენდა მზიანი დღე იყო გაზაფხულის პირველიი დღეები ამინდმაც გაგვიმართლა, დედამ სამგზავროდ გამამზადა, ზურა ადრე გამომიარა მისი ბიძაშვილი დატო ახლდა, მე ის იმ დღეს პირველად ვნახე, სახლიდან გავედი, შინაგანად აფორიაქებული ვიყავი არ ვიცი რატომ, ალბათ იმიტომ რომ არ ვიყავი ბიჭებთან მეგობრობას მიჩვეული, მიჭირდა,მათთან საუბარი მძულდა ფეხბურთი, სამაგიეროდ ორივეს მოგვწონდა ნირვანა ბითლზები მას წამოეღო კასეტები სოფელში, გზად ნირვანას ვუსმენდით, ჩამძინებია და არც გამიგია ჩასვლა, მწვანეში ჩაფლული არმეო ხელოვნების ხასიათზე მოგყვანდა, მომინდა მეხატა, სკოლაში კარგად ვხატავდი, ეხლაც სურვილი გამიჩნდა ეს სილამაზე ჩემებურად გადამეტანა ტილოზე ოჯახში არც კი იცოდნენ თუ მხატვრობა მიყვარდა, ან საერთოდ თუ ვხატავდი, ჩემი სინაზის გამო ოჯახი დიდად არ მაფასებდა მე კი ჩემს ოთახში ვიკეტებოდი. ეზოში ზურას ბები შემოგვეგება, სამოცდაათი წლის ქალბატონი, საშუალო სიმაღლის, სახეზე ცხვორების და თავისი განვლილი გზა დასტყობოდა, მას დღემდე ეკიდა გულზე გარდაცვლილი შვილიშვილის სურათი, გაუხარდა ჩემი დანახვა და უფრო მეტად ზაზა რომ მერქვა, სახლში სუფრა გაეშალა, ეს გახლდათ დიდი ეზო ლამაზი ბაღით და უამრავი ხეხილით, ტყემლის ყვავილების სურნელმა დამატყვევა, მისმა ნაზმა სურნელმა თავბრუ დამახვია, ქალაქის უსახური გარმეოდან ნამდვილ ბუნების წიაღში ამოვყავი თავი, აქვე გამოჩნდა მურია შავ-თეთრი პატარა ტანის, კუდის ქიცინით მოგვესალმა, ბებოს სუფრა გაეშალა და მიგვიპატიჟა, წავიხემსეთ. ზურამ ანკესები გაამზადა და გავეშურეთ მდინარისკენ, სახლის უკანა ეზოს მხრიდან გადავედით, ტყე გავიარეთ ხეები ყვავილდებოდნენ, ჩემი გონება სიმწვანემ გაიტაცა და ათასგვარმა ფერებმა, ნაპირზე ჩამოვჯექით, ანკესები იქვე ჯოხზე დავამაგრეთ და ველოდებოდით პირველ ნადავლს, უცებ ჩემმა ,,პაპლაუკამ" ყვინთვა დაიწყო და არ ვიცოდი რა უნდა მექნა ზურა უკნიდან მომიახლოვდა ზედმეტადაც კი მომეკრა ანკეს ხელი შეეხო ამოვქაჩეთ და ზურამ ისევ, მომიახლოვდა უკნიდან კისერში მეამბორა, ხელები მაგრად მომეხვია, მე დავმუნჯდი, წამიერად გამოვფხიზლდი რას აკეთებ გამიშვი არ ქნა, ის ჩუმი ხმით იმ დღეს ძალიან მომმინდი, ვერ ავიტანე ის ბიჭები შენ მხოლოდ ჩემი უნდა გახდე მხოლოდ და მხოლოდ ჩემი, ბევრი ვეჩხუბე ხელიც გავარტყი, მაგრამ ვერ მოვიშორე, საბოლოოდ მას დავნებდი, ჩემი თავი მძაგდა ვტიროდი, ის კი კმაყოფილი იყო, დამემქურა თუ იტყვი ყველა შენ გაგამტყუნებს შენი ქალური მანერების გამო, მე არ დამადანაშაულებენ მე მყავს შეყვარებული, მამაშენი კი მოგკლავს, მამის ხსენებაზე გამაჟრჟოლა შემეშინდა, ცრემლებად ვიღვრებოდი, მე დამამცირეს ჩემი ნების საწინააღმდეგოდ მოხდა, მალე წავედით სახლში. სახლში დაბრუნებლი თავი ვიმართლეთ თითქოს ცუდად გავხდი და წამომაწვინეს ოთახში, სადილი მომართვეს მაგრამ ჭამის თავიც არ მქონდა, მალე ოთახში დათო შემოვიდა ზურაც შემოყვა დათო დაინტერესდა, და ცრემლიანი თვალების დანახვის დროს მიხვდა რაც მოხდა, ჩემდა საუბედუროდ ეხლა დათომაც გაიმოერა იგივე, მათ უკვე დიდი ხანი ქონდათ ურთიერთობა ერთობოდნენ, ზურა კარებთან დადგა მე, რომ არ მეყვირა პირი გამიკრეს და ისევ გამაუპატიურეს ეს ჩემთვის მტკივნეული და ამასთანავე სასიამოვნოც აღმოჩნდა, მეორე დღეს ტყეში გადავედით, იქ უკვე ჩემი ნებით დავმორჩილდი, ორ მამაკაცს. საღამოს დავბრუნდით ქალაქში, ზაზამ ისევ დამემუქრა თუ ვიტყოდი ის მომკლავდა, როგორც შემდგომ აღმოჩნდა ის ბადნიტი ციხეში, ერთ-ერთ დაჯგუფების წევრი ყოფილა, მას ბრალად ედებოდა გაუპატიურება მკვლელობა და ძარცვა ეს მისი მშობლებისთვის ნამდვილი ტრაგედია იყო, მამას გულის ინფაქტი დაემართა და გარდაიცვალა, ზურა კი მალე გამოვიდა, უკვე ორი წელი გასული იყო იმ საძაგელი დღიდან, მე შემეშინდა როდესაც მითხრეს ისიც გამიკვირდა თუ როგორ მოახერხა ასე მალე გამოსვლა. მუსიკალურ სკოლას თავი დავანებე და ხატვაზე შევედი, ამ ორ წელში ჩემი გამოფენაც მოეწყო, ჩემი ნაცნობების წრეც იზრდებოდა, აღმოვჩნდი სრულიად არაორდინალურ წრეში, სადაც თავისუფლება იყო შემეძლო ჩამეცვა ჩემი სურვიილისსამებრ, ზურას გამოსვლის დღიდან, თურმე ჩუმად დამყვებოდა, ერთ დღესაც სამხატვრო სკოლაში მივდიოდი, გოგონებთან ერთად განვიხილავდით ერთ-ერთ ჟანრს ამჟამად არც მახსოვს, მივუყვებოდით გზას შევექცეოდით ნაყინს და ვიყავით თავისუფალნი ვიცინოდით, ვარჩევდით მუსიკას, სალონიდან სტილისტი გვიყურებდა, აქვე სანაყინე დავინახეთ და ნაყინებზე დავპატიჟე გოგონები, უცებ გზის განაპირა მხარეს სადაც ტროლეიბუსის გაჩერება იყო თვალი მოვკარი ზურას, ხურდა ფულის გამორთმევის დროს უკვე იქ აღარ იყო, მივუახლოვდით სამხატვრო სალონს, ის შესასვლელთან იდგა, შეცვლილი თვალებიდან შური და ბოროტება ანათებდა, მე მივესალმე და გოგონებს გადავეცი, მოვალ მალე, ზურას შავი ტყავის ქურთუკი ეცვა და შავი შარვალი, აქ რა გინდა? პასუხს არც დაუყოვნებია მას სახეზე დასტყობოდა ციხის ნაკვალევი მზის სხივების ნაკლებობიდან მისი კანის პიგმენტები ზედმეტადაც თეთრი იყო, წავიეთ იქვე ძველი შენობა იყო, დანგრეული, მგონი არც დაუმთავრებიათ აშენება აქ ხშირად თავს იყრიდნენ უსახლკაროები ეხლა კი არავინ იყო, საბურავი ნამწვავები,მუყაოს ყუთები და ათასგვარი ნაგავი ეყარა ზურამ უცებ შემაბრუნა და ისევ ის მოხდა, რამოდენიმეჯერ აღარ წავედი, სახლის გზას ბედნიერი გავუყევი, უკვე მეც გამიჩნდა მოთხოვნილება, გადაწყვიტე ჩემი საუკეთესო დაქალისთვის გამენდო, საღამოს მის ბინასთან აღმოვჩნდი, ვთხოვე გაგვესეირნა ბინას გავშორებოდით, ჩემი ცვლილება შეემჩნია გვანცას ისიც უსიტყვოდ მომყვებოდა, მალე პარკში გავედთ მთავრობის უფულიობის გამო ამ პარკს თავისი სილამაზე დაეკარაგა, მე და გვანცა მაინც დავდიოდი და აქ ვაფარებდით თავს აქ ვეწეოდით სიგარეტს ხშიარდ ვსვამდით,
გვანცა შენ იცი, მე ყველასგან განვსხვავდები ჩემი სიარულის მანერიდან დაწყებული ხმის ტემბრით დამთავრებული, შენთვის ცნობილია მე მამას მეგობრის შვილის სახელი მქვია, წლების წინ კი მე მის მეოერ შვილს დავუახლოვდი ეხლა კი დღე სუნდა გამოვყტდე იმაში რაც ის სრცხვილია და შეიძლება ამისთვის მომკლან, თქვი ზაზა ჩქარა გთხოვ რა უნდა იყოს ესეთი საშინელება მე გამაუპატიურა, რაააააააააააააააა ზაზააა რა გიქნეს? დამშვიდი გვანცა ეს ნაწილობრივ ჩემი ბრალიც არის მე ის გამოვიწვიე, და ეხლა უკვე მეც გამიჩნდა სურვილი მე მისი საყვარელი ვარ გთხოვ არ გამცე, არ ვიცი არ ვიცი გვანცა გაიქცა და ის შედგომ აღარ მინახავს შორიდან ყოველთვის ვგებულობდი მის ამბებს, არც ის და არც მე არ ვსაუბრობდით ჩვენი ასე უცაბედი დაშორების მიზეზს.
თითქმის სამი წელი მე და ზურა ჩუმად ხვდებოდით ერთმანეთს ყოველდღე, მამაჩემს არ მოწონდა ზურა, მაგრამ ზურას დედა ეცოდებოდა, ეგონათ რომ ზურა გამოსწორდა და ცდილობდნენ დახმარებოდნენ სამსახურის პოვნაში, ჩვენ ზაფხულშიც ერთად დავიოდით სოფელში ან ზღვაზე, მე მისი საყვარელი
ქალი გავხდი, ზოგჯერ ჩემს დას ვპარავდი საცვლებს და მის გულის მოსაგებად ვიცმევდი, ზურას მალე მოეწონა, ერთი გოგო და გადაწყვიტა ცოლად შეერთო, ეს ჩემთვის ტრაგედია იყო, სკოლა ახალი დამთავრებული მქონდა, ზურა მიყვარდა, მთელი ვნებით, ჩემთვის მტკივნეული იყო გაგება მისი ღალატის, გადავწყვიტე თავი მომეკლა, მან დამინგრია ცხოვრება და ეხლა ის მტოვებდა სამუდამოდ, ეს ჩემთთვის მტკივნეული იყო მე არ მინდოდა მის გარეშე ყოფნა, მისი ქორწილის დღეს ვენები გადავიჭერი, გადამარჩინეს, მიზეზი ვერ დაადგინეს, დამ მასთან წამიყვანა, მას უკვე ოჯახი ქონდა, მეც გავყევი, მის მამამთილს დიდად არ მოვსწონდი, ეჭვი ქონდა, მე დმივანზე მეძინა ჩემ დას და მის მამათილს კი საძინებელში, ჩემ დას შესთავაზა, მის ოთახშ გადავეყვანე და ორივე მოვთავსდებოდით, მე წინააღმდეგობა არ გამიწევია, უკვე დიდი სურვილი მქონდა კაცი მყოლოდა, ისევ სუსტად ვიყავი და ჩამეძინა, უცებ ალერის მაღვიძებ ჩემი დის მამამთილი მახო მეფერება, მე ხმა არ ამოვიღე , მეორე დილით თვალებში ვეღარ ვუყურებდი ჩემს დას, ის კი მეკითხებოდა თუ როგორ მეძინა, თითქმის ორი კვირა დავრჩი და ყოველ ღამე მქონდა ურთიერთობა.
მალე უნივერსიტეტში მომაწყვეს მე სწავლა დიდად არ მხიბლავდა უფრო მხატვრობა მინდოდაა, მაინც დავმორჩილდი მშობლებს, იქ ერთი ლექტორი გვყავდა საზღვარგარეთ ცხოვრობდა და ახალი ჩამოსული იყო, მან შეიცნო ჩემი ბუნება, ლექციების შემდგო დარჩენა მთხოვა, ჩვენი აუდიტორია, ტვყიისფრად შეეღებათ აქა-იქ საღებავები ჩამოცვენილი იყო ოთახში სიცივე დასადგურებულიყო, სუდენტებს გვციოდა, ლექციების მერე მომიახლოვდა და ჩემი სურვილიც ასრულდა, ახალი საყვარელი მყავდა მისი რჩეული სტუდენტი გავხდი, სწავლით არ ვსწავლობდი ოჯახს აღარ ქონდა შემოსავალი, კურსელებს უკვირდათ ჩვენი საეჭვო დაახლოება. ერთ დღეს გადაწყვიტეს დაედგინათ ჩვენი დაახლოება, ჩამისაფრდნენ და ფაქტზე წაგვასწრეს, მე და ჩემმი ლექტორი მის ბინაში ავედით, იქ კარები შემოამტვრიეს, ჩვენ საძინებელში ვიყავით საშინლად გვცემეს ორივე, მე ტვინის შერყევა მივიღე, ჩემს სახლთან დამტოვეს გონება დაკარგული, ძლივს გამოვედი მდგომარეობიდან, ლექტორი, მის მერე აღარ დაბრუნებულა, მეც აღარ მივლია უნივერსიტეტში, მალე კლუბის შესახებ გავიგე, მეც ავიშვი და გადავწყვიტე ღამის კლუბში მემუშავა, იქ ბევრი ჩემნაირი აღმოვაჩინე, ერთი თანამდებობის პირის საყვარელი გავხდი ცალკე გადავედი საცხოვრებლად, ოჯახის წევრები მოვტყვილე ჩემი რამოდენიმე ნახატი გავყიდე უცხოელზე და ისევ უნდა დავხატო ამიტომ, ბინა ვიქირავე, ხშირად მოდიოდა დედა მიწესრიგებდა სახლს, ჩემი საყვრელი ღამით ამოდიოდა და მივეცემოდით ვნებების ქარცეცხლს... საყვარლის ცოლს ეჭვი გასჩენია ქმარზე და ერთ დღესაც ვიდეო კამერით დაგვადგა თავზე, ჩემი ბინა ერთ ოთახიანი იყო, პატარა სამზარეულოთი, აბაზანით, კედლები მოლისფრად შევღებე და ზედ ჩემი ნახატები დავკიდე პატარა საწოლი , სუფთა ბინა იყო რაც მთავარია. ჩემთან ყოველ საღამოს კაცის სიარული არ გამორჩენია ხალხს მალე დაიწყეს ჭორაობა, მეზობლებმა ისევ საშინლად მცემეს, ჩემი საყვრელი ისევ ამოდიოდა, მისი ცოლისთვის შოკი აღმოჩნდა ეს ყველაფერი, მალე კასეტა ჩემი მშობლების სახლშიც აღმოჩნდა, მამას გულმა დაარტყა და გარდაიცვალა ხოლო, დედა არ ვიცი რა მოუვიდა ქვად იქცა იდგა დამუნჯებული, ყველა მე მკიცხავდა ჩემმა ბიძაშვილებმა სასიკვდილოდ მცემეს, ჩემა დამ ჩემზე უარი განაცხადა. ოჯახმა მიცვალებულად გამომაცხადეს. გადავწყვიტე ცირკთან დავმდგარიყავი, არ მქონდა ბინის ფული და არც თავშესაფარი, ორი წელი თუ ვინმე გამოჩნდებოდა ყველას დავყვებოდი ხშირად მიმიღია დამცირება. ერთი კლიენტი მყავდა მგონი რაღაც ბიზნესი ქონდა მსუქანი დაბალი აი მართლა რომ ლუარსაბს მოგაგონებდათ გარეგნულად საშინლად მძულდა მეზიზღებოდა მასთან ყოფნის დროს ჩემი თავი მკვდარ ლეშად მიმაჩნდა,მალე ცოტა თანხა მოვაგროვე, სახელი გადავიკეთე, ზვიო დავირქვი, ისევ მხატვრობას მივყევი, პატარა ბინა მოვძებნე , უკვე კლუბებიც მომრავლებულიყო, შესაფერისი სამოსი ჩავიცვი, მიმტანად დავიწყე მუშაობა, აქ მაღალი თანამდებობის კაცებთან დავდიოდი მაგრამ მათთან ყოფნა უკვე სიამოვნებას არ მანიჭებდა ხშირად მხოლოდ მოთხოვნილების გამო ვიყავი მათთან, ვერ ჩამოვთვლი რამდენი იყვნენ. ერთ დღესაც უკრაინიდან ნახევრად ქართველი გოგო ჩამოვიდა, ხშირად მოდიოდა ჩვენთან კლუბში, მაღალი ქერა, ლამაზი მკერდით, სასიამოვნოდ მოსაუბრე, მას ერთი გეი მეგობარი ყავდა მე შორიახლოდან ვიცნობდი, გამაცნო ნატაშა, ნატაშას სილამაზემ მომხიბლა, მის გეი ძმაკაცს დავუახლოვდი, ჩემი ახალი საყვარელი გახლდა, ნატაშა კი უფრო და უფრო მშვენდებოდა, დღითიდღე იცვლებოდა და მეც მის მიმართ ახალი ამოუცნობი გრძნობა გამიჩნდა თავს ვერ ვუტყდებოდი. კლუბში ჩემი ძველი საყვარელი გამოჩნდა, მომთხოვა მომსახურებოდი მე ზედმეტ სახლეად ლუარსაბს დვუძახებ, თუ მას არ დავემორჩილებოდი ყველას გააგებინებდა ჩემს ცირკთან ყოფნის პერიოდს, ეს ჩემთვის საშინელება იყო, მაღალ საზოგადოებაში ვიყავი სადაც არავინ მრიყავდა აქ არავინ მერჩოდა, სალხში მეპატიჟებოდნენ ვმეგობრობდით, მალე მათი დახმარებით ჩემი გამოფენაც მოეწყო. დედას ზარი გაისმა ჩემს ტელეფონზე სევდიანი ხმა ქონდა, მე ვერ გავბედე ხმის ამოღება, ტირილი ამივარდა, მხოლოდ მას ვახსოვდი და ისევ ისე ვუყვარდი. დაახლოებით ხუთი წლის წინ დედას აღმოაჩნდა კიბო, ჩემმა დამ ყველაფერი გააკეთა მის გადასარჩენად, ჩუმად მეც ვუგზავნიდი ფულს, მაგრამ ვერაფერი ვუშველეთ ხუთი წელი ებრძოდა ამ სენს, დღეს ის გარდაცვლილია დღე დაკრძალეს. დედის ზარის შემდეგ, სახლიდან დიდი ხნის მანძილზე არ გავდიოდი არც არავის ვუღებდი კარს, რატომღაც ნატაშაზე ფიქრი ამეკვიატა, მაგრამ უკაცოდ ყოფნა არ შემეძლო. ერთ დღესაც ნატაშა და გუგა მოვიდნენ სრულიად მოუწესრიგებელი სახლი წამიერად მოვიყვანე ფორმაში, ჩემს კედლებს გაახლება ესაჭირეოოდა, მაცივარში ნატაშა საყავრელი ნაყინიც აღმოჩნდა, კარი გავაღე და მისმა სილამაზე დამატყვევა, გუგამ ლამის გამგუდა ისე მეჩხუბა სად დაიკარგე მამა რამდენი ხანია გირეკავ და ყურმილს არ იღებ რას გვანერვიულებ მაგისთვის მოგთხოვ პასუხს, რა არის რა მართლა ნატაშამ გაიცინა შმეოვიპატიჟე და ბოდიში მოვუხადე, ჩემი უგუნებობის გამო, მოეწონა ჩემი ოთახი რამოდენიმე წიგნი შეამჩნიეს, იშვიათად მაგრამ ზოგჯერ ვკითხულობდი, ნუთუ წინს კითულობ მამა, მიდი მოყევი რა მოხდა ყავა მოვადუღე ნაყინი გავუტანე და ამ დროს ნატაშას მისმა ბოიფრედნმა დაურეკა ეს არ მესაიმოვნა ცოტა გავბრაზდი, გუგა მამიშვიდებდა, მარტო დარჩენილს მაკოცა მეც ავყევი, დილამდე, ესე ვიიყავით, თანნ ნატაშაზე ვფიქრობდი, მინდოდა გუგა და თან არ მინდოდა, ნატაშას რომ წარმოვიდგენდი მის ბოიფრენდის მკლავებში ვგიჟდებოდი და გუგაზე ვიყრიდი ჯავრს, დილით საუზმის დროს გუგას დაშორება ვთხოვე, სამსახურიდან უკვე წამოსული ვიყავი, მაგრამ ახალი სამსახური მჭირდებოდა, თანხა მელეოდა, ერთ-ერთ კაფეში დავიწყე ბარმენად მუშაობა. პრესტიჟული კაფე იყო, თანამედროების და წარსულის ელემენტებით გაჟღენთილი, აქ ნახავდით ამერიკის ოციანი წლების მსახიობების სურათს და აგრეთვე ხუთი წლის წინანდელ სურათებს, საღამოს ჯგუფები უკრავდნენ, ერთ მშვენიერ დღეს ჩვენს კაფეში შეუფერებლად ჩაცმული ორი მამაკაცი შემოვიდა, თითქოს შევიცანი, მაგრამ ვერ ვიხსენებდი ვინ იყვნენ, მალე დატოვეს კაფე. სამსხურს როდესაც მოვრჩი შინ დაბრუნებულს მანქანა ამეკიდა, ბინასთან გააჩერეს და ზაზა გამაჟრჟოლა ზურას ხმა შევიცანი, მომიახლოვდა ბინაში ასვლა მთხოვა წინაღმდეგობის გაწევას აზრი არ ქონდა ავიყვანე, იქვე კარებთან ჩემი სურვილის წინააღმდეგ დამიმორჩილა, არ მინდოდა არ მეშვებოდა, გამარტყა, მომნატრებია, მაგრამ აღარ მინდოდა გაეგო, მალე წავიდა, თითქმის ყოველ საღამოს ძალით მაკითხავდა სახლში, ერთ კვირაში საზღვარგარეთ წავიდა, გამძარცვა, ჩემი თავი მძულდა ზურას გამო, მეზიზღებოდა. ნატაშამ ჩემს კაფეში სიარულს მოუხშირა მიყვებოდა მის ბოიფრენდთან დაძაბულ ურთიერთობაზე სასიმოვნოდ ჩამესმოდა თითოეული მისი ბგერა, მის სუნთქვაც კი ახლო მეჩევენებოდა, სამწუხაროდ ის ოთხი წლის წინ გაყვა მის ბოიფრენდს. ჩემთვის უსიამოვნო ფაქტი აღმოჩნდა ვერ გავბედე ქორწილში წასვლა, ერთიანად ვცახცახებდი, სახლში სასმელი ავიტანე არ ვიცი რამდენი დავლიე, მაგრამ მეორე დილით რომ გავიღვიძე აღმოვაჩინე რომ გვერდით ,,ლუარსაბი" მყავდა ის კმაყოფილი იყო, გაბღენძილი, მაშინ ჩემი თავი შემეცოდა ყველაზე უსუსურ არსებად მივიჩნიე თავი. გონებაში ისევ ნატაშა ფიგურირებდა მხოლოდ, მასზე ვფიქრობდი, ძალიან განვიცდიდი მის სამოგზაუროდ წასვლას. საჩუქარიც ჩამომიტანა დღემდე მაქვს შემონახული. ეს ოატაა სუვენირია ბუდას ქანდაკება მართალია მორწმუნე არ ვარ, მაგრამ ვერ ხვდები რა მოეწონა მასში და რატომ მაჩუქა?
ხშირად ვხვდებოდი ჩემს საძულვევლ პარტნიორს, ვერ ხვდები რატომ ვერ ვშორდებოდი, დედის ამბავს კი შორეული ნაცნობიდან ვიგებდი თანხას ვუგზავნიდი მიდი მდგომარეობა უფრო და უფრო მძიმდებოდა, საზღვარგარეთ წაიყვანეს, მე შორიდან ვადევნებდი თვალს, ვერ ვიცანი ის სრულიად შეცვლილი იყო ჩემი და კი დასუსტებული, დაეკარგა რაც მცირედი სილამაზე არგინა ბუნებამ.
მალე ახალი თაყვანისმცემელი გამომიჩნდა, აქ მე ვიყავი დომინანტი როდესაც სურვილი მქონდა მხოლოდ მაშინ ვიყავით ერთად, მალე სამსახური შევიცვალე და ჩემი ორიენტაცია დავმალე იქ ვერ გავამხელდი, უფრო მშვიდად ვცხოვრობდი კერძო ფირმაში დამხმარედ ვმუშაობდი, სოლიდური ხელფასიც მქონდა, მოკლედ ბედნიერების წლები მეგონა დამიდგა, მაგრამ ისევ დამეწყო პრობლემები, ჩემმა საყვარელმა ნარკოტიკებს მიეჩვია და ცდილობდა მეც ჩავეთრიე საშინელ წუმპეში. გამძარცვა ფული და ღირებული ყველაფერი წამართვა გამქურდა, მალე ნატაშამ დაიწყო ჩემთან სიარული, ქმართან პრობლემები დაეწყო ქორწინებიდან ორი წლის შემდგომ, ის ხშირად ეძიებდა ჩემთან შვებას, უფრო და უფრო მძაფრდებიდა მისდამი გრძნობა, მაგრამ ჩემს ცხოველურ ვნებას მაინც ვერ ვიშორებდი, ზოგჯერ პარტნიორი მყავდა მაგრამ ისიც ვნების მოსაკლავად, ჩემი გულიც ნატაშასთვის აძგერდა. მოხდა საოცრება და ნატაშამ ძალიან მთვრალიი იყო ჩემს სახლში მოვიდა ულამაზესი იყო, როგორც ჩანდა წვეულებაზე იყო მოკლე ერთიანი კაბა ეცვა წითელი ზურგ ამოღებული, ჩემს ტუჩებს დაეკონა, ვერ ავხსნი რა ვიგრძენი დღემდ არ ვიცი, სახლში შევიყვანე გამოფხიზლების შემდგომ გაიქცა და უკან აღარ მობრუნებულა, ისწავიდა ჩემი ცხოვრებიდან, თითქმის ერთი თვე არ მენახა, ყოველდღე ვწერდი სმს ვურეკავდი მაგრამ პასუხი არსაიდან ჩანდა, ჩემი თავის მიმართ სიძულვილი გამიჩნდა, მიყვარდა ნატაშა მაგრამ არ შემეძლო მასთან ყოფნა არ შემეძლო, ის ქმარს გაშორდა და უკრაინაში გაემგზავრა. ერთი წელი ვებრძოდი ამ ტკივილს მხოლოდ სამსახურით ვცხოვრობდი პირადი ცხოვრება დავივიწყე...
რამოდენიმე თვის წინ კი დედას მდგომარეობა გაუარესდა და ის გარდაიცვალა. ეს ჩემთვის ყველაზე დიდი ტრაგედია იყო, მის საფლავთან მივედი დაკრძალვის დღეს. სამწუხაროდ არ მაცადეს ტირილი, დედას ძმამ მეჩხუბა და დამჭრა მძიმე ჭრილობა მქონდა, რა თქმა უნდა პოილიციას არ გაუგია, ჩემი ჭრილობა გაუარესდა ვგრძნობ მალე მოვკვდები, ეს მართალიც არის, მე ნატაშას სიყვარული დღემდე მაქვს მაგრამ ის ჩემი ვეღარასოდეს გახდება, მალე მოვკვდები ასე დასრულდება ჩემი უფერული და საშნელი ცხოვრება...
ზაზა ნებიერიძე
